Nat scheren
Een perfecte scheerbeurt
Welkom op deze infopagina over nat
scheren. Hier vind je alles wat je moet weten om er altijd perfect
glad geschoren bij te lopen.
De meest gemaakte fouten bij het scheren zijn:
* een elektrisch scheerapparaat gebruiken
* de huid niet correct voorbereiden
* alcoholhoudende aftershave gebruiken
Je hoort wel eens beweren dat "echte mannen" zich met een
scheermes scheren. Dat klopt, in zoverre dat je daarvoor een veilig
scheermes gebruikt, en niet zo'n exemplaar met een open blad, dat je
wel eens in een zwart-wit film terugziet, in de vaardige handen van
een barbier. Wie zich zelf met zo'n levensgevaarlijk apparaat wil
scheren riskeert een bezoekje aan het ziekenhuis.
Op deze webpagina zullen we trachten je warm te maken voor het
scheren met het zogenaamde "safety mesje", dat in een houder van
b.v. Gillette, Wilkinson, Merkur, of Parker past. En we zullen
het hebben over scheermesjes, wegwerpmesjes, aftershave, scheerolie,
scheerkwast, scheerborstel, scheerzeep, scheerschuim.
Geschiedenis van het scheerapparaat
Rond het einde van de 18de eeuw
werd een eerste poging ondernomen om een veiliger scheerapparaat te
maken. De Fransman Jean-Jacques Perret bouwde de eerste "safety
razor" met een houtschaaf als voorbeeld. In de jaren 1820 werd een
soortgelijk scheerapparaat in Engeland gemaakt, dat een beperkte
populariteit behaalde in West-Europa. In 1880 werd de eerste safety
razor gepatenteerd in de USA, door de Kampfe Brothers. Het nadeel
van al deze apparaten was dat je het mesje nog steeds diende te
slijpen voor elke scheerbeurt.
Daar kwam verandering in toen de Amerikaan King Camp Gillette het
wegwerpmesje bedacht. Daarmee werd Gillette meteen ook de
grondlegger van de wegwerpmaatschappij. De safety razor van Gillette
gebruikte een dubbelzijdig mesje, dat, nadat het bot geworden was,
gewoon weggegooid kon worden.
TIjdens de Eerste Wereldoorlog slaagde Gillette erin een lucratief
contract met het leger af te sluiten, waardoor hij een bestelling
van 3,5 miljoen apparaten en 32 miljoen mesjes wist binnen te halen.
Het fortuin van Gillette was gemaakt en de safety razor met de
dubbelzijdige wegwerpmesjes veroverde de wereld.
De mesjes van Gillette waren gemaakt van gewoon koolstofstaal en
roestten snel, zodat ze ook vaak vervangen dienden te worden. Pas in
1965 kwam de firma Wilkinson op de markt met mesjes van roestvrij
staal. Deze mesjes gingen veel langer mee dan de roestige Gillettes
en de verkoop van de stainless steel mesjes veegde Gillette bijna
compleet van de Europese markt, zodat de Amerikaanse firma ook wel
moest volgen met roestvrije mesjes. Tegenwoordig kun je nog altijd
zowel de roestvrijstalen als de koolstofstaal "double bladed safety
razor" mesjes kopen. Deze laatste dienen na ieder gebruik in alcohol
te worden gedompeld, om het roesten tegen te gaan.
Hieronder een z.g. "TTO" design uit de jaren 1950 (twist to open).
Begin de jaren 1970 werd er een
nieuw soort wegwerpmesje op de markt gebracht, waarbij je het
vlijmscherpe mesje niet meer met je handen moest aanraken. De
"cartridge" was een verkoopsstrategie van o.m. Gillette, ASR en
Schick om aan "klantenbinding" te doen. Voor de introductie van de
cartridge waren er zo'n dertig verschillende fabrikanten van
scheermeshouders, die alle hetzelfde type dubbelzijdig wegwerpmesje
gebruikten. Je kon dus zonder enig probleem een mesje van bv.
Wilkinson in een houder van Gillette gebruiken, en vice versa. Het
enige waar je moest op letten was of je scheerapparaat voor mesjes
met drie gaten, dan wel mesjes met een gleuf bedoeld was.
Met de introductie van de cartridge
was dit niet meer mogelijk, waardoor klanten verplicht waren om de
mesjes van hetzelfde merk te kopen, wat de winstmarge van de
fabrikant gevoelig verhoogde: door een gepatenteerde cartridge te
gebruiken creëerden zij een soort monopolie, waarbij zij zelf de
prijs bepaalden, in plaats van de concurrentie. Reclame werd vanaf
dan een belangrijk middel om klanten te lokken. Vooral Gillette
besefte dit, en mat zichzelf een sportief imago toe, geholpen door
filmsterren en sportlui, die voor astronomische vergoedingen bereid
waren de mesjes van Gillette de hemel in te prezen.
In 1971 bedacht Gillette een nieuwe truc: met de Trac II
introduceerde men het eerste "dubbele mesje", zogezegd voor een nog
gladdere scheerbeurt. Het verkoopspraatje achter het dubbele mesje
is dat het eerste mesje de haartjes een stuk omhoog trekt, waarna
het tweede mesje ze afsnijdt voor ze terug in de huid veren. Andere
merken volgden (noodgedwongen) met de productie van dubbele mesjes
en in 1974 bedacht het Franse BIC een scheermesje dat je met houder
en al weg gooide na gebruik. De wegwerpmaatschappij was op haar
hoogtepunt, wat later zouden de groene jongens beginnen proberen de
afvalberg in te dijken...
Ondertussen zijn we al gewend aan cartridges met drie, vier en zelfs
vijf mesjes. Of die dingen inderdaad beter en gladder scheren dan
het ondertussen reeds meer dan een eeuw oude enkele mesje, is nog
maar de vraag. Volgens een artikel in de Britse krant "The Daily
Mail", waarin een medewerker van Gillette anoniem uit de biecht
klapt, kost de fabricage van één zo'n cartridge ongeveer zes
eurocent. Gillette verkoopt ze met ongeveer 5000% winst, aan drie
euro per stuk...
Ondergetekende schakelde in 2008 over van cartridges naar een
ouderwetse 'krabber' met het oermesje, en is niet alleen tevreden
over de financiële voordelen: ook het scheren gaat vlotter en
prettiger, met een minstens even glad eindresultaat.
Op de volgende pagina leg ik je haarfijn uit, hoe je je op de
"klassieke" manier scheert volgens de regels van de kunst.
popol.eu wenst je alvast een" gladde beurt" toe ;-)